woensdag 3 juni 2015

Trouw-tegel: geen probleem zo groot of je komt er wel omheen


‘Geen probleem zo groot of je kunt er wel omheen’
Jane Leusink


Joost van Velzen


Zou u dit motto eens willen toelichten?
“Als je denkt dat je een probleem hebt, ben je geneigd het te willen oplossen. Maar is dat wel zo? Moet je een probleem altijd oplossen? ”

Natuurlijk moet dat. Problemen zijn er om te worden opgelost, toch?
“Dat is de vraag. Je kunt ook besluiten  er omheen te denken. Je leeft anders de helft van de tijd in angst.

Maar hoe heb doe je dat?
“Als je een probleem  met rust laat, ziet het er al snel anders uit. Als je heel erg goed een ster wilt zien, moet je ernaast kijken. Je erop concentreren, zonder je erop te concentreren. Dat kan ook via taal. Voor mij schept taal werkelijkheid. Ik ben dichter en ik kreeg eens de opdracht een gedicht te maken over een lijkenhuisje op een begraafplaats in Noord-Groningen. Door die concrete vraag uit de weg te gaan, kwam ik tot een gedicht. Ik ging mensen interviewen en dook de Groninger archieven in, onderzocht de geschiedenis van dat huisje. In een gedicht zoek je altijd iets uit en dat helpt, je krijgt het scherp voor ogen. Ik kan het iedereen aanbevelen. Blijf niet boren op één punt.”

Komt uw motto ook van pas in uw persoonlijk leven?
“Ja zeker wel, toen ik tijdens mijn verhuizing ’s nachts van de zoldertrap viel, mijn arm brak en dacht dat ik in deze stad niemand kende. Ik heb me daar toen letterlijk bij neergelegd en ben gaan wachten. Pas toen het dag werd, bedacht ik dat ik hier vrienden had. Ze kwamen meteen. Zodra  problemen er mogen zijn, zijn ze snel verdwenen. Een probleem is eigenlijk een oordeel, het helpt als je geen oordeel hebt”.

En vroeger?
“Ik was altijd de kleinste van de klas en droeg een bril. Ik vocht. Als puber kreeg ik in de tram een kinderkaartje. Ik was altijd bang was dat mensen me niet herkenden. Ik zat op een rijkeluisschool en kwam zelf uit de vesting Naarden, vreselijk. Ik droeg afgedragen kleren van een rijk nichtje. Jeetje, ik wou dat ik eerder mijn motto had ontdekt.”


Jane Leusink (1949) is dichter en docente aan de Schrijversvakschool Groningen. Ze publiceerde vier dichtbundels. Voor het in 2003 verschenen 'Mos en gladde paadjes' kreeg Leusink de C. Buddingh-prijs voor debuterende dichters. In september komt haar vijfde bundel uit.

11 april 2015