Zondag 15 april lees ik in het kerkje van Zuurdijk (Hogeland van Groningen) het nieuwe gedicht Gras tijdens het benefietconcert voor de restauratie van het lijkenhuisje. Baarhuisje, zeggen ze tegenwoordig in Zuurdijk, het staat op het kerkhof. Gras behandelt de geschiedenis van het huisje vanaf de bouw in 1876 tot en met het benefietconcert van zondag: waarom het gebouwd werd, wie er het eerst is opgebaard, hoe de dorpskinderen reageerden. Gras gaat over alle onbekende dorpsbewoners die geen grafsteen hebben en die ook nooit hebben gehad omdat ze die niet konden betalen. Maar aan wie wij nu weer kunnen denken: in 2009 is de steen voor 'Armhoes Joapke' opgericht, ter herinnering. Dankzij acties van het dorp, met de tekst van Geuchien Zijlma over een huilend Joapke erop gebeiteld. Steenhouwer Bertus Onderwater uit Schouwerzijl mag dat op zijn conto schrijven.'Gras' gaat over rouw en herinneren.
zie ook: www.armhoesjoapke.nl. Ten behoeve van het baarhuisje.
